"Tajemnicza Nieznajoma" - część druga

Hej. Zanim przedstawię Wam drugą część "Tajemniczej Nieznajomej " muszę poinformować Was o małej zmianie planów :

-zaszła zmiana dot. narratora; będzie ich dwóch, na zmianę: raz będzie nim Piotrek, a raz Martyna, dzięki temu będziecie mogli poczytać o ich perypetiach z dwóch perspektyw.

To by było na tyle. Zapraszam do przeczytania dalszej części opowiadania. Dziś narratorem będzie Martyna.

     Wszystko jest bez sensu. Wciąż zastanawiam się dlaczego Piotrek nagle opuścił czat. W dodatku mama nie chce dać mi pieniędzy na doładowanie "superstar". Twierdzi, że to tylko strata pieniędzy i nie rozumie, że stardoll to moja pasja i wolę na to wydawać pieniądze, niż na przykład na słodycze, czy jakieś niepotrzebne mi przedmioty. No nic, lekcje mam już odrobione, więc czas wejść na stardoll. Niestety Piotra nie ma czacie. Ciekawe, co się wtedy stało... Ooo, nie zauważyłam, jednak jest. Ciekawe czy coś napisze? Hmm, widzę, że się nie odzywa. Postanowiłam więc zacząć sama:

- Hej.

- Cześć. Przepraszam za wczoraj...

- No właśnie... Czemu nagle zniknąłeś, co się stało ? - spytałam zaciekawiona.

- Dobra, powiem Ci prawdę... Przyszedł do mnie kumpel i nie chciałem, żeby wiedział, że gram w stardoll.     Gdyby się dowiedział, na pewno by mnie wyśmiał - odpowiedział Piotrek.

- No dobra rozumiem, ale nie mogłeś chociaż napisać, że musisz kończyć lub coś w tym stylu. Wiesz, że cały   czas myślałam, co się stało ?

- Po prostu nie zdążyłem, przepraszam. Już więcej tak nie postąpię.

- Trzymam cię za słowo - napisałam.

- Mam pytanie. Mogłabyś podać mi linka do swojego profilu na Facebook`u ? - zapytał Piotr.

- Nie wiem. Praktycznie mało o tobie wiem, a mama mówiła mi, żeby nie podawać danych osobowych            nieznajomym. Nigdy nie wiadomo, kto siedzi po drugiej stronie... - wytłumaczyłam.

- Dobrze, rozumiem cię. Dowiedzmy się czegoś o sobie. Ja zacznę. Mam 14 lat, mieszkam niedaleko             Bydgoszczy . Interesuję się muzyką, sportem i modą. W wolnych chwilach czytam książki, przebywam na    świeżym powietrzu, oglądam telewizję, serfuję po internecie... Jeżeli chcesz wiedzieć więcej, pytaj - napisał.
- Na razie więcej info mi niepotrzebne. Ja mam 15 lat, mieszkam w Poznaniu. Jestem szaloną nastolatką.       Nie, no żarcik... Jestem spontaniczna, wyluzowana, podobno dosyć mądra :D I zapomniałam dodać, że           bardzo skromna .
- Ha ha, jeszcze zapomniałaś dodać, że fajna i miła - skomplementował Piotrek.
- Nie słódź - postanowiłam ostudzić jego zapał.
- Ja wcale nie słodzę, tylko stwierdzam fakty.
- Dobra, wystarczy już tych komplementów. Nie ukrywam, że mi się podoba, ale dość - postanowiłam       zakończyć tę słodką gadkę.
- Ok, ok już koniec - odpowiedział posłusznie.
- O, jakiś Ty grzeczny...
- To tylko pozory...  A dasz mi chociaż swój numer na Gadu - gadu ? - spytał.
- Hmmm... No dobra. Mój numer to 41489852 - odpowiedziałam.
- Dzięki. Zaraz wyślę Ci zaproszenie - napisał Piotrek.
- Ok, czekam.
- O nie! Znowu się zaczyna...
- Co takiego? - spytałam.
- Mój ojciec. Cały czas coś mu nie pasuje. Krytykuje mnie, właściwie według niego, wszystko robię źle...       Czasami mam już tego dosyć, czasami chcę...
       W tym momencie rozmowa się przerwała, a Piotra nie było już na czacie. Przecież obiecywał, że taka sytuacja więcej się nie powtórzy. Nie wiem co mogło się tym razem stać. Nie podoba mi się takie zachowanie. Sama nie wiem, co mam o tym myśleć. Postanowiłam zajrzeć na Gadu- gadu. Tam niestety też był niedostępny. Pomyślałam, że napiszę do przyjaciółki - Kasi. Może ona domyśli się, co mogło się stać :
- Cześć.
- Hej.
- Znowu pisałam z Piotrkiem i wyobraź sobie, że sytuacja się powtórzyła. On ponownie przerwał rozmowę.    Nie wiem, co się dzieje...
- No co ty? Znowu? - zapytała Kasia z niedowierzaniem.
- Tak, jestem ciekawa, co tym razem się stało... Może on po prostu nie traktuje mnie poważnie?
- Myślę, że coś musiało się wydarzyć. Widać, że Cię lubi - napisała.
- Nie wiem, na serio, nie wiem... Dobra, ja spadam. Muszę się jeszcze pouczyć. Pa - pożegnałam się.
- Cześć. Jak będziesz coś wiedziała, to napisz. ok ? -zapytała.
- Jasne, jak tylko czegoś się dowiem, to Cię poinformuję - odpowiedziałam.
       Mija już drugi dzień od ostatniej rozmowy z Piotrem. Nadal się nie odzywa. Zaraz sprawdzę, czy jest dostępny na G-g. Widzę, że zmienił opis: "Czas się pożegnać... Tak bardzo tego nie chcę ;(" Co to może oznaczać? Czemu on jest taki tajemniczy? Dlaczego się nie odzywa? Ciągle zadawałam sobie te pytania.
        Po kilku godzinach opis Piotrka został edytowany. Jego treść brzmiała: "Będziemy za Tobą tęsknić. [*]" Teraz zaczęły przez moją głowę przewijać się różne myśli. Opis mógł oznaczać, że Piotr stracił jakąś bliską osobę. W zdaniu zwracało się do kogoś kilka osób (będziemy), więc może to jemu się coś stało... Jest to mało prawdopodobne, bo to w końcu jego konto i raczej tylko on ma do niego dostęp... Mam nadzieję, że niedługo cała sytuacja się wyjaśni i nie będę długo w niepewności... Na razie, pozostaje mi tylko czekać...

        Mam dla Was jeszcze przykrą wiadomość. Prawdopodobnie jest to mój ostatni wpis z serii opowiadań literackich. Nie jest to zależne ode mnie. Kilkoro "ważnych" osób stwierdziło, że na blogu o modzie nie powinno być miejsca na literaturę. Chyba napiszę jednak dalsze części tego opowiadania. Skłoniły mnie do tego Wasze w większości miłe komentarze pod pierwszym postem. Bardzo możliwe, że jeszcze zetkniecie się z historyjkami mojego autorstwa :)
Napiszcie co sądzicie o drugiej części!