W poszukiwaniu stylu idealnego- Ganguro

Witam Was serdecznie!

Na początku chciałabym powiedzieć, że dzisiaj będzie wyjątkowo długi post i tylko najlepsi dotrwają do końca i przeczytają go w całości.
Oczywiście chciałabym też podziękować za pomysł na dzisiejszy post dziewczynie, która pod tym postem  napisała, że chciałaby zobaczyć ganguro w mojej odsłonie. Co prawda myślałam już nad tym, ale nie wiedziałam czy podołam nie tyle co stylizacji co opisaniu tego stylu.

Gościnnie pojawi się tu stylizacja Ani, za którą serdecznie dziękuję.

Mam nadzieję, że zechcecie przeczytać moje wypociny i dotrwacie do końca, ponieważ nie ukrywam, że zajęło mi to sporo miejsca jak i czasu, ponieważ ganguro to ciekawa subkultura, dlatego chciałam Wam ją jak najbardziej przybliżyć, a jest co wyjaśniać oraz opisywać.

 Nie przedłużając zapraszam do lektury.

Trudno pisać o ganguro bez krótkiego wstępu, ponieważ Zachód zinterpretował wiadomości na ich temat dość pobieżnie. Na Zachodzie uważa się, że ganguro to szalone nastolatki, które chcą upodobnić się do ich koleżanek z Ameryki bądź też z Europy. Pojawia się wzgląd, w którym zakompleksiony Azjata chce na przymus zmienić swoją rasę. Nic bardziej mylnego. Jesteśmy w błędzie myśląc, że dziewczyny będące częścią subkultury ganguro są zakompleksione i potrzebują świadomości, że mogą chociaż odrobinę przybliżyć swoją urodę do tej Zachodniej. Myśląc tak jesteśmy w błędzie.

Ganguro swój wygląd traktują jako ukazanie swego sprzeciwu temu co jest ogólnie ustanowione jako norma, ideał piękna. Zamiast czarnych, zdrowych i lśniących włosów stają się zazwyczaj posiadaczkami platynowego, matowego blondu. Jasną cerę opalają w solariach oraz nakładają na siebie kremy samoopalające. Makijaże, które są rodem wyjęte z teatru to także forma sprzeciwu.

Ganguro dosłownie tłumacząc oznacza czerń na twarzy. Subkultura ta jest popularna wśród młodych kobiet w Japonii. Ten wizerunek zyskał niezwykły rozgłos około 2000 roku, lecz jego początek miał miejsce w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Mimo tego do dziś możemy spotkać kobiety ubierające się w tym stylu.

Charakterystyczne cechy tego stylu to tlenione włosy oraz opalenizna. Na typowy strój składają się minispódniczki oraz buty na platformach, do tego mnóstwo bransoletek, koralików i kwiatów we włosach. Dominują tutaj krzykliwe kolory. Bardzo często ganguro przyozdabiają swoje telefony tysiącami breloczków, ozdób i naklejek. Czymś oczywistym dla ganguro jest bardzo opalona skóra oraz przesadzony makijaż. Makijaż ganguro składa się ze sztucznych rzęs, eyelinera, olbrzymiej ilości białego cienia oraz kontrastujących z opaloną skórą perłowej, białej szminki i białego, jasnego pudru.

Centrum mody ganguro to dwie dzielnice Tokio – Shibuya i Ikebukuro. Co do korzeni tego stylu to nie ma on określonego pochodzenia. Ganguro jest prawdopodobnie efektem długotrwałej izolacji Japonii oraz ograniczeń, jakim musiało się podporządkować społeczeństwo tego kraju. Amerykanie jak i ogólnie, rasa biała, miała niezwykły wpływ na kształtowanie się tej subkultury. Japonia była krajem odizolowanym od reszty globu przez spory okres czasu. Japonki były delikatne oraz posłuszne i przywiązane do tradycji.  Z kolei Amerykanki, Brytyjki, Francuzki, Hiszpanki, czy też mieszkanki krajów Ameryki Południowej, kojarzyły się Azjatom z ludźmi niesamowicie pewnymi siebie, wygadanymi i pełnymi buntu oraz dumy. Właśnie te cechy ganguro zapożyczyły od rasy białej. Jest to po części związane z tym, że wraz z otwarciem Japonii na zachodnią kulturę, młode pokolenie zaczęło fascynować się USA i Europą.

 Styl ten jest formą buntu, ucieczką od tradycji czy też szkolnych reguł, to próba wyrażenia siebie, bycia wolnym i niezależnym. Wizerunek ganguro jest po części odzwierciedleniem fascynacji młodych Japończyków kulturą USA i Zachodniej Europy. Osoby identyfikujące się z tym stylem zachowują się żywiołowo, beztrosko, nie przejmują się zakazami, czy opinią innych ludzi. Co ciekawe, ganguro posiadają swój własny "język", który jest niczym innym jak mieszaniną angielskiego oraz japońskiego. Najczęściej posługują się łacińskimi literami oraz znakami interpunkcyjmymi. Tego języka nie można zakwalifikować inaczej aniżeli jako slang. Zawiera mnóstwo skrótów oraz zdrobnień.

Na początku sceptycznie podchodziłam do tej subkultury, ale teraz nie mam już jakichkolwiek uprzedzeń do tego stylu. Choć po części nie rozumiem tego stylu to nie zmienia faktu, że go szanuję. Myślę, że wiem co Azjatki chciały w ten sposób osiągnąć. Azjaci mają mnóstwo pomysłów na lekkie skomplikowanie swojego życia czy też mocnego ubarwienia  młodzieńczych lat. Z pewnością bym się tak nie umalowała, ani nie ubrała, chociaż na uwagę zasługuje fakt, dlaczego ganguro tak postępują. Sam motyw jest tutaj wielce ważny, ponieważ ukazuje, iż Japonia to tak naprawdę kraj gotowy i nastawiony na zmiany. Przykre jest to, że tą subkulturę odbiera w sposób jaki podałam na początku notki. Nie ukrywam, że denerwuje mnie to, że ludzie wypowiadają się o tej subkulturze mimo tego, że nic o niej nie wiedzą. To naprawdę niemiłe, ponieważ fakty są zupełnie inne.

Niestety na stardoll nie można pomalować nosa na biało, więc makijaż po części jest efektem mojej pracy
w najróżniejszych programach graficznych. Muszę dodać, że to było dosyć traumatyczne przeżycie dla naszych dollek i dla nas, ale czego się nie robi, by stworzyć oryginalny post.

Jak podobają Wam się stylizacje i makijaże? Co sądzicie na temat ganguro?
Która ze stylizacji podoba Wam się bardziej? Komentujcie!